Mevr. Bohle: “Op de skipiste in Frankrijk is er iemand tegen me aan geskied. Ik ben met een slee van de berg afgehaald en naast andere verwondingen stond mijn pink helemaal haaks. De arts ter plaatse heeft foto’s gemaakt en de pink gezet. Hij adviseerde om het terug in Nederland zo snel mogelijk te laten opereren. Eenmaal thuis ben ik dus direct naar de huisarts gegaan.

In eerste instantie werd ik naar de verkeerde kliniek gestuurd, maar daarna kon ik naar dr. Erik Walbeehm in Nijmegen. In verband met corona heeft het iets langer geduurd voordat ik terecht kon. Toen ik bij hem kwam heeft hij mijn pink bekeken die inmiddels heel rood en heel dik was. Hij stond helemaal van de hand weg en was heel pijnlijk, ik kon er niks meer mee. Dr. Walbeehm bevestigde wat de Franse arts ook al had gezegd: de pees was gescheurd. ‘Maar ik ga u niet opereren,’ zei hij vervolgens. Dat was een enorme teleurstelling: ik had gehoopt dat die operatie een eind zou maken aan de pijn. Maar volgens dr. Walbeehm was mijn pink er zo slecht aan toe dat ik na een operatie levenslang een stijve pink zou houden die bovendien pijnlijk zou blijven. Hij stelde voor om met therapie te starten tot de pink weer helemaal rustig was en daarna te bekijken wat we verder zouden gaan doen.

Ik kon gelijk een deur verder naar Xpert Handtherapie voor de therapie. Daar werd ik toegewezen aan Hilma Bernving, een handtherapeute met harde, sterke handen maar verschrikkelijk lief. Zij heeft het echt goed gedaan. De eerste zes weken ging ik elke week naar haar toe. Ook kreeg ik oefeningen mee voor thuis. Ik heb keihard gewerkt met die pink en het heeft echt zeer gedaan. Maar toen ik na drie maanden weer bij de arts kwam zei hij: ‘Da’s mooi, je hebt goed je best gedaan, ik hoef je niet meer te opereren.’

Achteraf gezien ben ik heel blij dat ik niet geopereerd ben. Met oefeningen en een goede begeleiding is het probleem nu ook opgelost. Ik moet wel dagelijks mijn oefeningetjes blijven doen, maar dat gaat bijna automatisch. Mijn pink staat weer netjes en is alleen nog wat gevoelig, bijvoorbeeld bij het uitwringen van een vaatdoek. Ondanks dat het maar om één kleine pink ging, was ik enorm beperkt. Ik kon bijna niks meer, en nu kan ik weer alles. Ik heb weer twee handen.”

Ik kon gelijk een deur verder naar Xpert Handtherapie voor de therapie. Daar werd ik toegewezen aan Hilma Bernving, een handtherapeute met harde, sterke handen maar verschrikkelijk lief. Zij heeft het echt goed gedaan. De eerste zes weken ging ik elke week naar haar toe. Ook kreeg ik oefeningen mee voor thuis. Ik heb keihard gewerkt met die pink en het heeft echt zeer gedaan. Maar toen ik na drie maanden weer bij de arts kwam zei hij: ‘Da’s mooi, je hebt goed je best gedaan, ik hoef je niet meer te opereren.’

Achteraf gezien ben ik heel blij dat ik niet geopereerd ben. Met oefeningen en een goede begeleiding is het probleem nu ook opgelost. Ik moet wel dagelijks mijn oefeningetjes blijven doen, maar dat gaat bijna automatisch. Mijn pink staat weer netjes en is alleen nog wat gevoelig, bijvoorbeeld bij het uitwringen van een vaatdoek. Ondanks dat het maar om één kleine pink ging, was ik enorm beperkt. Ik kon bijna niks meer, en nu kan ik weer alles. Ik heb weer twee handen.”